Εορτάζοντες την 13ην του μηνός Νοεμβρίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, ο Νέος Οσιομάρτυρας, ο Κωνσταντινουπολίτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ, ο Ίβηρ (+ 882)
Εορτάζοντες την 13ην του μηνός Νοεμβρίου
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Ό μεγάλος αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 μ. Χ. Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα. Γρήγορα έμεινε ορφανός από πατέρα, και η μητέρα του – χήρα τότε 20 ετών – τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Ήταν ευφυέστατο μυαλό και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια – κοντά στον τότε διάσημο ρήτορα Λιβάνια – αλλά και στην Αθήνα, μαζί με τον αγαπημένο του φίλο Μ. Βασίλειο.
Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, επανήλθε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο για πέντε χρόνια, όπου ασκήτευε προσευχόμενος και μελετώντας τις Άγιες Γραφές. Ασθένησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, οπού χειροτονήθηκε διάκονος -το 381, σε ηλικία 34 ετών – από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο.
Αργότερα δε, από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών. Κατά την Ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματά του.
Έσειε και συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές τους βαθύτατα. Η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15ή Δεκεμβρίου 397, με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. Και από την θέση αυτή ο Ιερός Χρυσόστομος, εκτός άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγγράμματά του
Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακή, με λίγες μόνο, από τότε, μετατροπές.
Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του, υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα αυτήν την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της.
Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Άλεξαδρείας Θεόφιλο (ενός μοχθηρού και άσεβους ανθρώπου), συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι και δυσαρεστημένοι από τον άγιο) στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Άγιου σ’ ένα χωριό της Βιθυνίας.
Η απόφαση αυτή όμως, τόσο εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε αυτή η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση (402).
Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου 404) στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ. Χ. Ο Μ.Ι. Γαλανός στον Συναξαριστή του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει για τον Ιερό Χρυσόστομο ότι υπήρξε και αναγνωρίζεται ως ο πιο άριστος και δημοφιλής διδάσκαλος της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Κανένας δεν εξήγησε όπως αυτός, με τόσο πλούτο και τόση σαφήνεια τα νοήματα των θείων Γραφών, ούτε υπήρξε εφάμιλλός του στην ετοιμολογία, την απλότητα, αλλά και στη φλόγα και τη δύναμη της ρητορείας. Υπήρξε ρήτορας θαυμαστός, λογοτέχνης απαράμιλλος, βαθύτατος και διεισδυτικότατος, ψυχολόγος και καταπληκτικός κοινωνιολόγος με αίσθημα χριστιανικής ισότητας, χωρίς προνομιούχους, με καθολική αδελφότητα.
Ανήκει σ’ αυτούς που φαίνονται “ως φωστήρες εν κόσμω”.
Δηλαδή σαν φωτεινά αστέρια μέσα στον κόσμο. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο ιερός Χρυσόστομος πέθανε την 14η Σεπτεμβρίου, αλλά λόγω εορτής της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μετατέθηκε η εορτή της μνήμης του την 13η Νοεμβρίου.
Επίσης την 15η Δεκεμβρίου εορτάζουμε την χειροτονία του σε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, την 2η Ιανουαρίου την ανακομιδή των λειψάνων του, αλλά η μνήμη του εορτάζεται και την 30η Ιανουαρίου μαζί με τον Μ. Βασίλειο και τον Αγ. Γρηγόριο τον Θεολόγο. Και τέλος την 26η Φεβρουαρίου εορτάζουμε τη μνήμη της χειροτονίας του σε πρεσβύτερο.
1. Προς Φιλιππησίους, 6′ 15.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. δ’.
Η του στόματος σου καθάπερ πυρσός εκλάμψασα χάρις την οικουμένην εφώτισεν αφιλαργιρίας τω κόσμω θησαυρούς εναπέθετο, το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν. Αλλά σοις λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. β’. Την υπέρ ημών.
Εκ των ουρανών εδέξω την θείαν χάριν, και διά των σων χειλέων, πάντας διδάσκεις, προσκυνείν εν Τριάδι τον ένα Θεόν, Ιωάννη Χρυσόστομε, παμμακάριστε Όσιε, επαξίως ευφημούμεν σε, υπάρχεις γάρ καθηγητής, ως τα θεία σαφών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, ο Νέος Οσιομάρτυρας, ο Κωνσταντινουπολίτης
Καταγόταν από τον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης και ονομαζόταν Διαμαντής. Οι γονείς του, ευσεβείς χριστιανοί, ονομάζονταν Κυριάκος και Κυριακή. Ο Διαμαντής σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός. Και για να αποφύγει την οργή των Τούρκων, για κάποιο του παράπτωμα, αναγκάστηκε να ασπαστεί τον ισλαμισμό. Αργότερα όμως μετανόησε και πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί, στο Μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας, έγινε μοναχός με το όνομα Δαμασκηνός και ασκήθηκε στην αρετή για 12 χρόνια.
Τον κατέλαβε όμως ο πόθος του μαρτυρίου και μαζί με τον απερχόμενο από τη Λαύρα Πατριάρχη Κων/πόλεως Διονύσιο, ήλθε στη Βασιλεύουσα. Εκεί δημόσια κήρυττε τον Χριστό και προέτρεπε τους μουσουλμάνους ν’ αρνηθούν τον Μωάμεθ.
Οι Τούρκοι τον πέρασαν για τρελό και στην αρχή δεν του έδωσαν σημασία. Αλλά ο Δαμασκηνός με τα κηρύγματά του έγινε τόσο προκλητικός στους Τούρκους, με αποτέλεσμα να τον συλλάβουν και αφού σκληρά τον βασάνισαν, τον αποκεφάλισαν μπροστά στην πόρτα του Πατριαρχείου στις 13 Νοεμβρίου 1681. Το λείψανό του ενταφιάσθηκε στο ναό της Θεοτόκου, στη νήσο Χάλκη.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ, ο Ίβηρ (+ 882)
Πιθανόν να είναι ο ίδιος μ’ αυτόν της 19ης Νοεμβρίου.
