Μνήμη τοῦ Ὁσίου Λεονάρδου τοῦ ἐξ Ὀρλεάνης τοῦ ἐν Λιμόζ τῆς Γαλλίας, τοῦ Ὁμολογητοῦ καὶ Θαυματουργοῦ.(6 Νοεμβρίου)
Ο Άγιος Λεονάρδος γεννήθηκε στις 19 Μαΐου το 496 μ.Χ. ήταν ευγενής Φραγκικής καταγωγής και ήταν στην αυλή του βασιλιά Χλωδοβίκου Α’
Ασπάστηκε τη Χριστιανική πίστη και μαζί με τον βασιλιά Χλωδοβίκο Α’ βαπτίστηκαν χριστιανοί τα Χριστούγεννα του 496 από τον Επίσκοπο Ρημών Άγιο Ρεμίγιο.
Ο Άγιος Λεονάρδος ζήτησε από τον βασιλιά Χλωδοβίκο να του παραχωρήσει το δικαίωμα να μπορεί να ελευθερώνει φυλακισμένους που θα έκρινε ότι το αξίζουν, οποιαδήποτε στιγμή.
Ο Άγιος Λεονάρδος εξασφάλισε την απελευθέρωση μεγάλου αριθμού φυλακισμένων και αργότερα – αφού αρνήθηκε τη θέση του Επισκόπου – εκάρη μοναχός και έζησε για ένα διάστημα στη Μονή Micy κοντά στην Ορλεάνη κάτω από την πνευματική καθοδήγηση των Αγίων Μαξιμίνου και Λαέτου.
Αργότερα ο Άγιος Λέανδρος εγκαταλείπει το μοναστήρι και ζει σαν ερημίτης στο δάσος της Λιμουζίν, όπου συγκεντρώνει γύρω του μεγάλο αριθμό ατόμων που ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Μέσα από την δύναμη των προσευχών του, η βασίλισσα των Φράγκων απέκτησε ένα γιο και σαν αντάλλαγμα του δόθηκαν μεγάλες εκτάσεις στη Noblac 21 χιλιόμετρα από την Λιμόζ.
Εκεί ο Άγιος Λεονάρδος ίδρυσε ένα μοναστήρι και γύρω από αυτό με τον καιρό αναπτύχθηκε ένα χωρίο το οποίο αργότερα ονομάστηκε Saint Leonard de Noblac προς τιμήν του.
Μνήμη τοῦ Ὁσίου Λεονάρδου τοῦ ἐξ Ὀρλεάνης τοῦ ἐν Λιμόζ τῆς Γαλλίας, τοῦ Ὁμολογητοῦ καὶ Θαυματουργοῦ.(6 Νοεμβρίου)
Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση όσοι φυλακισμένοι επικαλούνταν το όνομα του Αγίου μέσα από τα κελιά τους, έβλεπαν τις αλυσίδες να σπάνε θαυματουργικά μπροστά στα μάτια τους. Μετά από αυτά τα θαύματα πολλοί επισκέπτονταν τον Άγιο Λεονάρδο κουβαλώντας μαζί τους τις βαριές αλυσίδες με τις οποίες ήταν δεμένοι και του τις πρόσφεραν ως φόρο τιμής για την απελευθέρωσή τους.
Πολλοί από αυτούς έμεναν κοντά στον Άγιο και ο Άγιος τους έδινε πολλές φορές κομμάτια γης μέσα στο δάσος να καθαρίσουν ώστε να είναι έτοιμα για καλλιέργεια και τους πρόσφερε όλα τα απαραίτητα μέσα ώστε να ζήσουν στην συνέχεια μία έντιμη ζωή.
Ο Άγιος Λεονάρδος μετά από μεγάλους πνευματικούς αγώνες και φιλανθρωπίες κοιμήθηκε οσιακά και παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Κύριο το 559 μ.Χ. Είναι ο προστάτης των φυλακισμένων, των πολιτικών κρατουμένων, των αιχμαλώτων πολέμου, των ομήρων και των εγκύων.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης
Τῶν Ὁσίων τὸ κλέος, διδασκάλων τὸ καύχημα, καὶ κρουνὸς ἐλέους ἐδείχθης, Λεονάρδε Πατὴρ ἡμῶν· λυτροῦσαι γὰρ δεσμῶν καὶ φυλακῆς, τοὺς πίστει καταφεύγοντας εἰς σε· ἐπιτόκους δὲ ἐν τάχει ἐλευθεροῖς, καρπὸν κοιλίας χαριζόμενος. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀναδείξαντι, δόξα τῷ σὲ πλουτοῦντι δαψιλῶς, σημείοις τε καὶ θαύμασιν.
Κοντάκιον. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ σταυρῷ
Εὐαρεστήσας τῷ Θεῷ Λεονάρδε, καὶ καθαρθεὶς ὥσπερ χρυσίον ἐκλάμπον, τῇ δοκιμῇ μακάριε, νηστείας καὶ εὐχῆς, τοῖς εἰς σὲ προστρέχουσιν ἑαυτὸν διαδίως, αἰχμαλώτοις ῥύεσαι, ἐπιτόκους λυτροῦσαι, καὶ ἀρτιγέννητα βρέφη εὐλογεῖς, ἡμᾶς δὲ πάντας, φωτίζεις πρεσβείαις σου.
Ὁ Οἶκος
Λελαμπρυσμένος τῷ νοΐ, ὑπάρχων θεοφόρε, ναὸς ἡγιασμένος, ἐδείχθης τῆς Τριάδος καὶ καταγώγιον τερπνόν. Πέλων δ’ ὅμως τάλας, ἀνυμνεῖν ἀμηχανῶ, τὸν βίον σου τὸν ἔνθεον καὶ τὰ πολλά σου Πάτερ θαυμάσια. Πλὴν δὲ καταφεύγω, τῇ σῇ λάρνακι ἐν πόθῳ καὶ ἐν χαρᾷ, ὕμνοις σοι προσφέρω, σῇ χάριτι ῥωσθείς, αἰτούμενος ὅπως, ὥσπερ ὄρνις στοργική, πάντας συνάγων, δούλους σου ἡμᾶς, καθάπερ μικρὰ νοσσία, θερμάνῃς, ποιμάνῃς, φωτίσῃς πρεσβείαις σου.
