Blog

Φθινόπωρο:Εικόνες Τοπ

Καλό φθινόπωρο:Εικόνες με τα ωραιότερα και μαγευτικά χρώματα!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια

Καλό Φθινόπωρο!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ είναι μια ξεχωριστή εποχή του χρόνου. Είναι η εποχή κατά την οποία στις εύκρατες χώρες ο γαλανός ουρανός, οι ηλιόλουστες μέρες και οι δροσερές νύχτες προσθέτουν σταδιακά εκατοντάδες κίτρινες, πορτοκαλί και κόκκινες πινελιές στους δασοσκέπαστους λόφους.

Είναι η εποχή κατά την οποία τα αειθαλή πεύκα και οι κέδροι δημιουργούν ένα σκούρο φόντο για τα φυλλοβόλα ξαδέλφια τους​—τα δέντρα που ρίχνουν τα φύλλα τους—​με τα ζωηρόχρωμα κόκκινα και κίτρινα χρώματά τους.

 

Το φθινόπωρο είναι η καλύτερη εποχή για εργασίες μεταφύτευσης, επειδή το χώμα έχει αρκετή υγρασία χάρη στις τακτικές βροχές. Το έδαφος είναι ακόμα ζεστό από το καλοκαίρι και το φθινόπωρο και έτσι τα φυτά έχουν ακόμα αρκετό χρόνο για να συνηθίσουν τη νέα τους θέση και να σχηματίσουν νέες ρίζες.

Μπορεί επίσης να γίνει φύτευση νέων φυτών το φθινόπωρο χωρίς φόβο. Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία πριν το χειμώνα να μπει λίγο χρώμα στον κήπο. Για τις τριανταφυλλιές, για παράδειγμα, το φθινόπωρο, πριν από τον πρώτο παγετό, είναι η ιδανική εποχή φύτευση

 

 

 

 

Φθινόπωρο, τοπίο της ψυχής,
εδώ που όλα μιλούν
και όλα σωπαίνουν ταυτόχρονα.

δεν μπορώ να κρύψω τα αισθήματα.
Φθινόπωρο, έντονη η ανάμνηση
της τελευταίας άφεγγης λάμψης στα μάτια…
Σε σκέφτομαι,

 

 

 

–Γ. Σεφέρης, [Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο]

«Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι

σαν ένα τετράδιο που μας κούρασε γράφοντας μένει

γεμάτο διαγραφές αφηρημένα σχέδια

στο περιθώριο κι ερωτηματικά, γυρίσαμε

στην εποχή των ματιών που κοιτάζουν

στον καθρέφτη μέσα στο ηλεχτρικό φως

σφιγμένα χείλια κι οι άνθρωποι ξένοι

στις κάμαρες στους δρόμους κάτω απ’ τις πιπεριές

καθώς οι φάροι των αυτοκινήτων σκοτώνουν

χιλιάδες χλωμές προσωπίδες.

Γυρίσαμε· πάντα κινάμε για να γυρίσουμε

στη μοναξιά, μια φούχτα χώμα, στις άδειες παλάμες…»

(Γ. Σεφέρης, Ένας λόγος για το καλοκαίρι)