Το Σάββατο του Λαζάρου – Έθιμα και Κάλαντα
Το Πάσχα, στην κορύφωση της άνοιξης, συμβολίζει την αναγέννηση της ζωής. Έτσι δύο έθιμα που ξεχωρίζουν την περίοδο του Πάσχα είναι οι «Λαζαρίνες» της επαρχίας της Ελασσόνας, αλλά και τα λεγόμενα «Πασχαλόγιορτα» που τα γιορτάζουν οι κάτοικοι στο Μεγαλόβρυσο της Αγιάς.
Το έθιμο Λαζαρίνες, έχει διπλό χαρακτήρα καθώς ταυτίζεται με τον ερχομό της Άνοιξης, αλλά και με την Ανάσταση του Λαζάρου. Πρόκειται για ένα έθιμο όπου παλαιότερα οι γυναίκες πήγαιναν στα χωράφια και μάζευαν λουλούδια με τα οποία στόλιζαν μικρά καλαθάκια. Το έθιμο είναι χορευτικό όπου γυναίκες φορώντας παραδοσιακές στολές χορεύουν ένα κυκλικό χορό με χαρακτηριστικά βήματα της περιοχής.
Τα «Πασχαλόγιορτα» που αναβιώνουν στο Μεγαλόβρυσο της Αγιάς, αποτελούν ένα έθιμο που περιλαμβάνει παραδοσιακούς χορούς και χορωδιακά τραγούδια που χορεύονται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα. Παλαιότερα τα «Πασχαλόγιορτα» γιορτάζονταν όλες τις ημέρες του Πάσχα, ειδικά όμως τη Τρίτη μέρα ο χορός ήταν πιο μεγαλοπρεπής.
Τα τραγούδια ανήκουν στην κατηγορία των δημοτικών τραγουδιών, χορεύονται από άντρες και γυναίκες και συνδέονται με το χωριό. Στους επισκέπτες κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων δίνονται διάφορα πασχαλινά εδέσματα, ενώ ακολουθεί εορταστικό λαϊκό γλέντι με μουσική, τραγούδι και χορό.
Το Σάββατο του Λαζάρου, το έχει περιβάλει ο λαός μας με όμορφα έθιμα.
Εξ αυτών τα κάλαντα τραγουδούν μόνο κορίτσια, οι λεγόμενες «Λαζαρίνες». Από την προηγούμενη ημέρα έχουν συλλέξει άνθη και με αυτά έχουν στολίσει καλαθάκια με τα οποία γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν.
Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται μέρα του θανάτου και της ζωής. Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους.
O Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στον ελληνικό λαό.
Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον. Για παράδειγμα τα κάλαντα για το Σάββατο του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.
Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν «Λαζαρίνες».
Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.
Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.
Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.
Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν κοινωνική σκοπιμότητα.
Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.
Πάσχα
ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΑΣΧΑ
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Instagram
Ευχαριστούμε για την επίσκεψη. Με αγάπη,… eikones.top
